Շատ անգամ պարապ ժամանակս միտք էի
անում, էնպես մեկ բան գրեմ, որ մեր խալխի սրտովն ըլի, բայց չէի գիտում թե
ինչ լեզվով գրեմ: Մեր գրաբար լեզուն անգին է,
նմանը չունի, ինչքան լեզու էլ
որ գիտեմ, մեկն էլա էն
համը, էն
քաղցրությունը, էն
ճոխությունը չունի. բայց մեր վատ
բախտիցը հազարիցը մեկը չի հասկանում, ինչ պետք է
արած:
ԲԵՌՆԵԼ