ՎԻՃԱԿԱԳԻՐ
ԿԱՊԻ ՄԵՋ ԵՆ ԸՆԴԱՄԵՆԸ 1 ՀՅՈՒՐԵՐ 1 ՕԳՏՎՈՂՆԵՐ 0
|
Каталог файлов
Բաժնում կա 646 նյութ Ցուցադրվել է 121-140 նյութ |
էջ « 1 2 ... 5 6 7 8 9 ... 32 33 » |
Քուռ գետի ձախակողմյան մասի մի ծուռ փողոցով
անցնում էր մի երիտասարդ: Օգոստոսի շոգ օրերից մեկն էր: Արեգակը երկաթի
պես տաքացրել էր փողոցի սալահատակը և տների պատերը: Օդը այնքան ճնշող էր,
որ անցորդը հազիվ կարողանում էր շունչ առնել: Երբեմն թեքվելով ձեռնափայտի
վրա, նա կանգ էր առնում ծառերի շվաքում և յուր հոգնած հայացքը ձգում տների
լուսամուտներին կամ դռներին: Չնայելով ամառային կիզիչ եղանակին, հագած էր
ձմեռային սև սյուրտուկ, այն էլ կոճկած մինչև կոկորդը: Իսկ աջ թևին ձգած էր
մի մոխրագույն վերարկու, որի փեշերը հասնում էին գետնին: Նա փոքրահասակ էր,
նիհար, բայց կուրծքը կազմվածքի համեմատ լայն էր և առողջ: Դեմքի գծերը
խոշոր էին, ազդու և անմիջապես ուշադրություն գրավող:
|
Վարագույրը
բարձրանալիս, Սաղաթելը, Անդրեասի գրասեղանի քով կանգնած, հեռախոսով խոսում
է: Խորքի դռները բացվում են, ներս է մտնում Կարինյանը և սկսում է Անդրեասի
գրասեղանի վրա շատ դանդաղ ինչ-որ փնտրել: Այս դռները բացվելիս հեռու երևում
է մի բարձր հաշվեսեղան, որի քով կանգնած պարապում է մի երիտասարդ: Մերթ
ընդ մերթ երևամ են և ուրիշ ծառայողներ, նաև այցելուներ, որոնք այս ա այն
կողմ են անցնում գբաղված դեմքերով: Գործողության ընթացքում, մինչև
գրասենյակի փակվելը, այնտեղից լսվում են համարակալի չխկչխկոց և հեռախոսի
գանգակի հնչյուններ:
|
Մինթոյանների
բնակարանը: Ֆրանսիական ոճով կահավորված բավական ընդարձակ սալոն: Երեք դռներ
— երկուսը խորքում, երրորդն աջ պատի մեջ: Խորքի ձախակողմյան դուռը տանում է
նախասենյակ, աջ կողմինը՝ սեղանատուն: Աջ պատի միջի դուռը տանում է
բնակարանի մյուս սենյակները: Ցախ պատի մեջ երեք լուսամուտներ ճերմակ
դանթելյա վարագույրներով: Մի անկյունում դաշնամուր, մյուսում գահավորակ,
կիսաբագկաթոռներ, սեղան մետաքսյա գունավոր սփռոցով ծածկված: Պատի տակ, մի
փոքրիկ սեղանի վրա տնլեֆոնի գործիք:
|
Օդը մեղմ էր և
տաքուկ, երկինքը պարզ և աստղազարդ: Տների ներս չէր գրավում մարդկանց, ուստի
ժողովուրդը լցված էր դուրսը և զբոսնում էր սալած մայթերի վրա, կամ նոր
կանաչող ծառուղիներում: Շառագույն լուսինը, որ նոր էր բարձրանում մթնացող
հորիզոնում, խոստանում է գեղեցիկ, լուսնկա գիշեր: Այդ պատճառով փողոցներում
աջ ու ձախ սլացող կառքերի թվին հետզհետե ավելանում էին և այն դեսպակները,
որոնք իրենց մեջ խնամքով ծածկում էին հեռավոր զբոսարանների խորհրդավոր
հաճախորդներին: Այդպիսով դրսի աղմուկը գնալով սաստկանում էր և
կենդանությունը տիրում ամեն տեղ:
|
Ջալալ իշխանի
պալատում սրբատաշ քարերից շինված մի սրահ կամարակապ առաստաղով, նեղ և
սրածայր պատուհաններով, որոնք ագուցած են գույնզգույն ապակիներով: Սրահն
ունի երկու հակադիր սրակամար դռներ: Պատերի մոտ դրված են հնատարազ
աթոռակներ ու բազմոցներ. վերջինները ծածկված են մետաքսով: Սրահի հատակը
ծածկված է գորգերով:
|
Նրա տարիքը թեպետ
հիսունհինգից անց էր բայց, նա դեռ ժիր և առույգ էր ինչպես մի երիտասարդ և
յուր բոլոր գործերի վերա հսկում էր անձամբ: Ամեն առավոտ նա ժամը վեցին
արդեն ոտքի վերա էր. նրա ստորադրյալները նույնպես հետևում էին յուր
օրինակին, որովհետև Թովմասի խանութները բացվում էին շուկայի մեջ ամենից վաղ
և փակվում ամենից ուշ, իսկ այդ բոլոր ժամանակը նա ոտքը խանութից դուրս չէր
դնում: Նույնիսկ ճաշելու համար պարոն Թովմասը տուն չէր գնում և այդ պետքը
լցուցանում էր խանութում: Հենց այս պատճառով էլ նա շատ ատում էր այն
փափկասեր վաճառականներին, որոնք կեսօրին խանութը գործակատարների հույսով
թողնելով, շտապում էին իրենց կանանց հետ ճաշ վայելելու:
|
Բայազեդը պաշարված
էր:Թուրք, քուրդ, բոշա, ջուլո և ավելի քան քսան հազար խառնիճաղանճ
բաշիբոզուկներ, խառն տաճկաց կանոնավոր զորքերի հետ, շրջապատել էին կիսավեր
քաղաքը: Նա ծխում էր կրակի մեջ, որպես մի ընդարձակ խարույկի տարածություն:
Քրիստոնյա հայերի տները դատարկվել էին բնակիչներից: Բարբարոսի սուրը և
գերությունը սպառել էր նրանց: Հայերից մի փոքրիկ մաս միայն ազատվել էր,
կանխապես փախչելով սահմանակից Մագու քաղաքի կողմերը, որ պարսից հողի վրա է
գտնվում:
|
Լուսնի եղջյուրը
ծածկվեցավ Քարքե լեռան ետևում և Տարոնը ընկղմվեցավ գիշերային խավարի մեջ:
Ոչ մի աստղ այդ գիշեր չէր երևում: Երկինքը պատած էր մոխրագույն ամպերով,
որոնք մեղմ հոսանքով լողում էին դեպի Կրկուռ և Նեմրութ լեռների կողմերը և,
այնտեղ կուտակվելով, թանձրանալով, միգային-սև կերպարանք էին ստանում: Այդ
կողմից երբեմն փայլատակում էր, կայծակը, և լսելի էր լինում որոտման խուլ
դղրդյուն, որ գուշակում էր հորդ անձրև:Գիշերային այդ տագնապալի պահուն
երկու ձիավորներ անցնում էին Մուշի դաշտով: Նրանք գալիս էին հեռվից, շատ
հեռվից: Մի ամիս առաջ դուրս եկան Տիզբոնի երկաթյա քաղաքադռնից, անցան
Խուժիստանի անապատները, անցան արևակեզ Ասորեստանը, անցան հայկական Միջա
գետը և մի օր առաջ ոտք դրեցին Մուշի դաշտի վրա: Դրանք երկու սուրհանդակներ
էին:
|
Կովկասյան նահանգի
մի գավառաքաղաքի մեջ բնակվում էր Հացի-Գելենց Օհանեսի որդի Ղաղո անունով
հարուստ վաճառականը: Նրա ծնողքը, մեռնելով խոլերայից, թողեցին միակ զավակը,
փոքրիկ Ղաղոյին, մանկական հասակում, բոլորովին անխնամ և հետին աղքատության
մեջ: Փոքրիկ Ղաղոն օրական հացի կարոտ չմնալու համար, իրանց թաղի ծխատեր
քահանա տեր — Մարուքի բա րերարությամբ, հանձնվեցավ իբրև աշկերտ մրգավաճառ
Պաճո — Սոսիկոյի մոտ, ուր նրա պաշտոնն այն էր՝ հսկել խանութի դռանը,
կանաչեղենի վրա ջուր սրսկել, խնձորների փոշին սրբել, վաճառողներ հրավիրել և
երբեմն անցնող մի ջհուտի ետևից թաքուն քարշ տալ աղվեսի պոչ, հետո հա՜յ,
հո՜յ աղաղակ բարձրացնել, ծափ տալ և յուր վարպետին ծիծաղեցնել:
|
|
|