ՎԻՃԱԿԱԳԻՐ
ԿԱՊԻ ՄԵՋ ԵՆ ԸՆԴԱՄԵՆԸ 1 ՀՅՈՒՐԵՐ 1 ՕԳՏՎՈՂՆԵՐ 0
|
Каталог файлов
ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ՇԻՐԱԶ-ԲԱՆԱՍՏԵՂԾՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ ԲԵՌՆԵԼ_DOWNLOAD
|
[ ԲԵՌՆԵԼ_DOWNLOAD (14.8 Kb)
]
| 17.07.2010, 20.39.08 |
Հովհաննես Շիրազը
ծնվել է Կումայրիում (նախկինում՝ Գյումրի)։Ամբողջ կյանքում նրա համար
անմոռաց մնացին գյումրեցի Թադևոսի (հոր) և կարսեցի Աստղիկի (մոր) հետ
կապված տպավորությունները: Թադևոսն Ախուրյանի ափին մի հին ու խարխուլ տնակ
ուներ, ուր անց էր կացնում աշխատավոր գյուղացու իր կյանքը, գոհություն
հայտնելով աստծուն և՛ տվածի, և չտվածի համար:Կգար հայրս Շիրակի հովերի
հետ, իրիկվա,Կշողշողար բահն ուսին, սարից ելնող լուսնի պես...Բայց ահա սպանվում է
հայրը, իր իսկ խրճիթի շեմին, թուրքական արշավանքի ժամանակ: Սկսվում է
մանուկ Օնիկի տխուր մանկությունը, որն անցնում է գյուղից-գյուղ,
բանջարանոցից-բանջարանոց, մինչև որ ծվարում է Ալեքսանդրապոլի որբանոցում:«Որբանոցից շատերն էին
փախչում,― պատմում է Շիրազն ինքնակենսագրականում,― մեծ մասը դեպի շուկա,
իսկ ես` դեպի Արփաչայի հովիտները` փնտրելու հայրիկիս բոստանը: Եվ մի
վայրկյան ծաղիկների ու կակաչների մեջ մոռանում էի, որ որբ եմ․․․»:Անհանգիստ ու կրակոտ
խառնվածքը, սակայն, փողոց է նետում նաև Օնիկին, ուր վխտում էին անապաստան
երեխաները: «Ջուր տամ, պաղ ջուր, պուլպուլակի սառը ջուր»,- կանչելով
թափառում էր նա, բայց իր իսկ խոստովանությամբ, միշտ ձախողակ ու անհաջող:Բայց ահա այդ ձախողակ
օրերի մեջ փայլում է «ճակատագրական մի սուրբ վայրկյան»: Փողոցով անցնում է
սև հացի բոքոնը ձեռքին մի խեղճ կին: Սոված Օնիկը փորձում է փախցնել հացը,
բայց կինը բռնում է նրան ու ... սեղմում կրծքին: Այդ նրա մայրն էր`
Աստղիկը, որ վերջապես գտել էր կորած որդուն: Նա փաղաքշելով ու «գիժ ջան,
գիժ» կրկնելով տուն է տանում որդուն, որը հին ու կիսափուլ խրճիթ էր: Մոր
խոսքը օրենք էր Օնիկի համար, իսկ նա խորհուրդ է տալիս` «Արհեստ սովորիր...
արհեստն է մարդուն ոսկե բիլազուկ»:
 ԲԵՌՆԵԼ
|
|
Բաժին ՀԱՅ ԳՐԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆ | Ավելացրել է Arocom
|
| Դիտել են 1550 | Բեռնել են 48
| Վարկանիշ 0.0/0 |
Добавлять комментарии могут только зарегистрированные пользователи. [ Регистрация | Вход ] |
|