ՎԻՃԱԿԱԳԻՐ
ԿԱՊԻ ՄԵՋ ԵՆ ԸՆԴԱՄԵՆԸ 1 ՀՅՈՒՐԵՐ 1 ՕԳՏՎՈՂՆԵՐ 0
|
Каталог файлов
Բաժնում կա 646 նյութ
Ցուցադրվել է 141-160 նյութ |
էջ « 1 2 ... 6 7 8 9 10 ... 32 33 » |
Մայրս վերջին անգամ
գրկեց ինձ, համբուրեց և ասաց.— Գնաս բարով, թող ճանապարհդ փշեր
չտեսնի:Հայրս չհամբուրեց ինձ: Այդ լռին և ինքնամփոփ մարդը երբեք իր
հայրական սերը չէր արտահայտում սովորական գուրգուրանքով: Բայց, նայելով նրա
մռայլ և հուժկու դեմքին, ես զգացի՝ որքան խոր է նրա վիշտը: Կյանքի
դաժանությունը ստիպել էր նրան բռնել իր միակ որդու ձեռը և գցել
անհայտության ծովը, լավ զգալով, որ նա լողալու համար չունի ոչ մի փորձ:Ես
գնում էի մի երկիր, ուր գնում էին շատ-շատերը բախտ որոնելու: Այնտեղ
մարդկային մտքի ու ձեռքի աշխատանքը նոր միայն սկսել էր գնահատվել որպես
շուկայի ապրանք և հարստահարվել: Ես գնում էի ոչ բախտ որոնելու, ոչ
հարստություն ձեռք բերելու և ոչ անուն վաստակելու, այլ մի կտոր հաց շահելու
մորս և երկու քույրերիս համար:
|
Մարկոս աղա Ալիմյանը
ծանր հիվանդ էր:Յոթ օր առաջ նա իր նոր կառուցվող տասնումեկերորդ տան վրա
արհեստավորներին պատվերներ տալիս մարմնի մեջ զգաց անսովոր ցուրտ, եկավ
տուն, պառկեց անկողին և այլևս չկարողացավ վեր կենալ: Բժիշկները մարդուն
ուշադիր քննեցին և միաձայն հաստատեցին թոքերի բորբոքում:Լուրը նույն ժամին
տարածվեց ամբողջ քաղաքում: Ո՛վ չէր ճանաչում կալվածատեր և հանքատեր Մարկոս
Ալիմյանին — այդ վաթսունհինգ տարեկան, կլորիկ մարմնով, ուռած թշերով,
եռանդուն ու աշխույժ ծերունուն և չէր լսել նրա բազմավաստակ կյանքի խրատական
պատմությունը: Ուղիղ հիսուն տարի առաջ, թողնելով իր աննշան ծննդավայրը,
եկել, հաստատվել էր այն փոքրիկ, աննշան ծովեզրյա քաղաքը, որին վիճակված էր
մոտիկ ապագայում ստանալ համաշխարհային հռչակ իր ստորերկրյա գանձերի
շնորհիվ:
|
1859 թվականի մայիս ամսին պատահած
երկրաշարժը մեծ թշվառություն էր Շամախու համար: Բավական ծաղկած և
կանոնավորված նահանգական քաղաքը մի րոպեում կերպարանափոխվեց, դարձավ
ավերակ: Ստորերկրյա զորեղ հարվածը մի ակնթարթում դուրս թափեց փողոցները
հազարավոր ընտանիքներ, որոնք մինչև այդ րոպե հանգիստ իրանց տներում նստած`
չգիտեին բնությունն ինչ դժբախտություն է պատրաստել իրանց համար: Հայ, ռուս,
թուրք, բոլորը խառնվեցին — իրարու, և փողոցներն ու հրապարակները մի
րոպեում սևացան մարդկանցով: Բարձրացավ աննկարագրելի աղմուկ, խլացուցիչ
դղրդոց: Քառասուն հազար բնակիչների միաձայն գոռում ու գոչումները,
խառնվելով փլատակվող շինությունների թնդումների հետ, ականջներ էին
խլացնում:Ընդհանուր աղմուկին մասնակցում էին տնային կենդանիների
աններդաշնակ ձայները:
|
Ատրպատականի
հայաբնակ գյուղերից մինի մեջ, Զարեհավան նահանգում, վաղուց արդեն բնակվում
էր ծերունի Հովասաբը, բարի և երկյուղած հայ-քրիստոնյա մարդը, որ
Ծաղկավանում հյուրասեր շինականներից մեկն էր՝ հարուստ յուր մի քանի օրավար
հողերով, խաղողաբեր այգիով և արհեստական անտառով: Նրա ոչխարների հոտը և
ձիերի ու մատակների երամակը արածում էին յուր սեփական արոտամարգերում: Նրա
ծանր և մեծ գութանը, նրա արծաթափայլ արորը ձգում էին յուր զորեղ գոմեշները,
գեր ու պարարտ եզները:
 |
Մի գեղեցիկ պարտեզ:
Ձախ կողմն երևում է Թաթուլյանների հոյակապ տան շենքը: Ներքևը մի մեծ դուռ,
որի փեղկերը բոլորովին բաց են և որտեղից մինչև պարտեզն իջնում են քարե
սանդուղքի աստիճանները, որոնց վրա այս ու այն կողմը շարված են մեծ-մեծ
ծաղկամաններ` զանազան հազվագյուտ բույսերի թփիկներով: Բեմի առաջնակողմում
պարտեզին համեմատ մի հրապարակ տեղ: Տեղ-տեղ նստարաններ: Լուսնկա պարզ գիշեր
է: Տունը բոլորովին լուսավորված է: Նախքան վարագույրի բարձրացնելը բեմի
ետևում դաշնամուրի վրա «վալս» են նվագում և կտրում են վարագույրը
բարձրացնելուց փոքր ինչ հետո:
 |
Օգոստոսի սիրուն առավոտներից մինն էր, երբ ես ու ընկերս, կանխավ արած մեր որոշման համաձայն, դուրս եկանք քաղաքից ձիով՝ հայրենի գավառակի գյուղերը պտտելու և մի քանի ավերակներ անձամբ տեսնելու:Մենք պատկանում էինք «տուն վերադարձող» այն նորեկների թվին, որոնք ընտանիքի հացը հայթայթելու համար ստիպված են լինում տարիներով ապրել մեծ քաղաքում: 
|
|
ANDY ev ARAM Shourterd Anoush MP3 |
|
|